Bloemen gemaakt door Dried flowers by Daisy

Inmiddels is het bijna een jaar geleden dat ik ben uitgevallen. In deze blog deel ik hoe het nu echt met mij gaat, omdat ik merk dat er soms een verkeerd beeld ontstaat van mijn herstel.

Het begon allemaal met een doorverwijzing van de bedrijfsarts. Bij Phitaal vulde ik tijdens de intake een stapel vragenlijsten in. Op het eerste gezicht leek het standaard: uitgevallen met een burn-out. Maar er bleek meer aan de hand te zijn. Het ging verder dan een burn-out…

Na het uitvallen op mijn werk begon een periode waarin alles anders voelde. Vermoeidheid die niet wegging met een goede nachtrust. Vage fysieke klachten kwamen op en leken iets te willen zeggen wat ik zelf nog niet kon horen. Onder dat alles begon er vanbinnen iets te verschuiven. Iets groters. Wat er precies gebeurde? Daar gaat deze blog over.

Knoop doorhakkenIk weet het nog goed: op 3 juni 2024 stuurde ik in de ochtend een bericht naar de directrice met de vraag of ze mij kon bellen. Om 8.42 uur ging mijn telefoon. Ik vertelde haar dat mijn fysieke klachten te hevig waren en dat ik mij genoodzaakt voelde om mij ziek te melden. Ik had lang getwijfeld over deze beslissing. Ik kampte met een groot verantwoordelijkheidsgevoel voor de groep. Ik wilde de kinderen niet in de steek laten, zeker niet nadat ze al zoveel verschillende gezichten hadden gezien in één jaar. Er was bovendien geen vervanger beschikbaar op school. Dus wie zou de groep dan overnemen? Genoeg gedachten die ervoor zorgden dat ik toch bleef doorgaan, maar was dat echt de juiste keuze? Of speelde er iets anders op de achtergrond?